~Ruh ve Beden~

Konu: ~Ruh ve Beden~ C.tesi Mayıs 09, 2009 9:29 pm

Elindeki zarfta yazanlar tüylerinin ürpermesine, gözlerinden yaşlar boşalmasına neden oldu. Önce sakin olmak ve düşünmek zorundaydı. Zarfı titreyen elleriyle yeniden açtı ve okumaya başladı.

Eğer May'i tekrar görmek istiyorsan Dean Ormanına gel ve yalnız ol. Yanlız olmassan bunu anlarım ve buda onun için iyi olmaz. Bekliyorum. Ormana gelmen için 20 dakikan var.

diyordu. Hemen altında Melody yazıyor ve onun sol tarafındada May'in imzası vardı. Kağıt gözyaşlarıyla ıslanırken MAy'in onun için aldığı uzun paltosunu uzerine geçirdi. Mektubu onun cebine koydu. Dışarya açılan kapıyı büyük bir hızla açtı. Saatine baktı. Mektup geleli on dakika olmuştu. Kalan on dakikada ormanın derinliklerine kadar ilerlemeliydi. Koşmaya başladı. Bir yandanda May'i düşünüyordu. Ona birşey olursa Angelica yaşayamazdı. Melody'le tek başına başa çıkmak çok zor olacaktı. Ama öfke bedenini öylesine sarmalamıştı ki hiçbirşey düşünemiyor, yardım istemeyi aklına bile getirmiyordu. Ormanın içinde koşuyordu şimdi. Arada sırada sendelemesine rağmen hiç durmadan koşuyordu. Tekbir amacı vardı May'i kurtarmak. Çalıların arasından bir ses duydu. Otomatik olarak o tarafa baktı. Hiçbirşey yoktu. Ama bir insan sesi duyduğuna o kadar emindi ki... Patikadan ayrılıp sesin geldiği yöne doğru ilerlemeye başladı. Yanılmamıştı. İlerde harap bir kulübe vardı. Yanan loş ışığın altında kıpırdanan gölgeleri pencereden görünce asasını hızla çekti. Usul adımlarla kulübenin kapısına geldi. KApıyı yavaşça açtı. O anda birden herşey karardı

Konu: Geri: ~Ruh ve Beden~ C.tesi Mayıs 09, 2009 9:51 pm

Zekice tasarladığı planının tıkır tıkır işleyeceğini biliyordu Melody. Eğer May'i doğrudan öldüremiyorsa yavaş yavaş öldürecekti. Bütün sevdiklerini tek tek elinden alacak onu içten yıkacaktı. Angelica'nınyemi yiyeceğinden o kadar emindi ki. Söz konusu kızı olunca sorgulamadan buraya geleceğini biliyordu ve o Melody'nin elinde olunca May'i elde etmek çok kolay olacaktı. Şimdi ona izlemek ve yok etmek düşüyordu.Klübenin içinde sabırsızca dolanırken birisinin bu tarafa yöneldiğini gördü pencereden. Elinde tuttuğu hançeri Havaya kaldırdı ve kapının yavaşça açılmasıyla birlikte hançer elinden hızla fırladı ve dosdoğru Angelica'nın kalbine saplandı. Melody acımasızca bir kahkaha attı. Cebinde önceden May için hazır duran notu cesede iliştirdi ve karanlığa doğru karışırken "İşte bu kadar" dedi. İçinde en ufak bir pişmanlık yoktu aksine kendini çok mutlu hissediyordu.

Konu: Geri: ~Ruh ve Beden~ C.tesi Mayıs 09, 2009 10:21 pm

"Anneni istiyorsan gel. En azından cesedini. Seni en son elimden kaçırdığım yerdeyim. Kulübede."

Notu okuduktan sonra meleklerin gözyaşlarını hissettim o akşam…
Gökyüzünden bir bir lanet adına gönderilen ağıtlar, sessiz bedenlerin yorgunluyla birlikte kaybolan anılar, mehtabın inançsızlığını simgeleyen o mor bulutlar geçmişin oyununa ortak olarak kulağıma ölümü fısıldadılar. Ölüm ilk kez bu kadar yakın beklide bana inanan tek varlık olan sözlerimi suçladılar. Sorduğum hiçbir soruya cevap almazken, akıttığım her gözyaşı adına bir mutluluktan daha vazgeçerken bana ne istediğimi sormadılar ağlamamı hiç umursamadılar…
Kaçtım o akşam koştum karanlığa hapis olmuş gecenin loş ışıkları ardından bir çocuk gibi, nefreti çoğalan bir aşk yada yolunu şaşıran bir melek gibi kaçtım o akşam ilk kez inandığım bir ağıt gibi…
Koşuyordum koşuyordum varabileceğim yer beli. Ama bir inanç kaplamıştı o camdan yüreğimi, bir mutluluk sahiplenmişti eriyen ve tükenen bitik bedenimi…
Sesler duyuyordu kulaklarım ürküyordum. Çığlıklar şiddetleniyor içimi ürpertip yok ediyordum. Her bir ani baykuş haykırışında tekrar korkuyla kaplanıyordu yüreğim kaçıyordum peşimi bırakmak istemedikçe kaçıyordum ama geliyordu yine sessizliğimin mahkumu gibi ecelim…
Bir an önce bu seslerin esiri olmaktan kurtulmak istiyordum. Nasıl yapacaktım?
Yoktu yine yanıtım sadece kurtulmak düşüncesi oturmuştu belleğime sadece ölüme sığınmak geçiyordu beynimin her bir köşesinde ama yapmayacaktım kendim gitmeyecektim ona zamanımı bekleyeceğim acıyla sarsılmak nefretle ölüp Azraille buluşmak bile olsa bekleyeceğim kendimi yarınlarımı savuran o lanetli sabahlarda…
Ağlamaya başladım nedensizce susmak bilmedi sözlerim sustum aslında çığlıklara inat gecelerde söyledim ölüm şarkımı kendi isteğimle ama gelmedi işte gelmeyecekti beklide sadece denedi beni sormak istedi sözlerime gitmek bu kadar anlamlımı bu lanetli gecede…
Bir ses geldi kulübeden bir çığlık irkildi gözlerim korkuyla sarsıldı o narin bedenim bakındım etrafa işitmeye çalıştım sesleri yine aynı sesler aynı haykırışlar hakimdi geceye
Sustum acele içinde kulübeye varmak için koştum kan ter içinde o sesleri haykırmaları işiten kulaklarım duymaz olmuştu hiçbir şeyi hissetmez olmuştu azrailin ölürken reddettiği o masum melekleri.
Ulaşmıştım kulübeye. Var gücümle ittim tahta kapının küflü süngülerini ellerimle var gücümle açtım kapıyı ardına kadar bakmak istemedi gözlerim ilk baş, hissetmek istercesine bağırdım. Karşımda gördüğüm manzara acı vericiydi gözyaşları boşaldıkça yüreğimden damarlarımda dolaşan kanla birlikle çoğalırken nefretler "Neden yaptın bunu bana? Neden aldın biricik varlığımı benden?"
Haykırmalar boşuna ölmüştü ona ulaşmak için çektiğim tüm acılara rağmen göremedim sevincini beklide göremeyecektim üzerindeki laneti
Ağladım saatlerce cansız bedeninin üzerine kenetlendim kanatlarının üzerine akıtılan kanları temizledim ama gelmedi, geride gelmeyecekti. Nefretle bürünmüştü gözlerim öfkeme yenik düşecektim ama henüz değil. Cesedin üzerindeki notu farkettim o anda

"Eğer daha fazlasını istemiyorsan teslim ol"

Konu: Geri: ~Ruh ve Beden~ Paz Mayıs 10, 2009 2:03 pm

Ağlayabiliyor olsaydı şimdi çoktan ağlamaya başlamıştı bile. Ama içindeki kedere inat bir saniye bile duraksamadan koştu. Ardına bakmıyordu. May'in birilerine ihtiyacı vardı. Ağlayacak bir omuza, dayanacak birine ihtiyacı vardı. Melody'ye ne olursa olsun bunu ödetecekti Rose. May'in gözlerinden süzülen herbir altın gözyaşı Melody'i sevindiriyor, Rosalie'yi perişan ediyordu. Orman May'in çığlıklarıyla inlerken onu bulmak hiçte zor olmadı. Ardına kadar açık kapının önündeki manzara içler acısıydı. Ne yapacağını bilemedi Rose. Yavaşça yanına sokuldu May'in. Ne söyleyeceğini bilemiyordu. Cesedin yanına oturmuş ağlarken o dayanamadı. May'i kolundan tutup ayağa kaldırmak istedi, olmadı. Öyle bir sarılmıştıki annesine öyle sıkı tutuyordu ki...

"Söz veriyorum sana, bunu ona ödeticez May."

Bu sözü hem ona hem kendine vermişti. Ama şimdi May'i burdan çıkartmalıydı. Burada daha fazla kalıp daha çok üzülmesine dayanamıyordu Rose. Ama bunu tek başına yapamayacağını biliyordu. Şu an onun kime ihtiyacı olduğunuda biliyordu. Edwar'ın çabuk gelmesi için dua ediyordu. May'e tekrar baktığında artık onun sessizce ağladığını gördü. Gözlerinen süzülen yaşlar olmasa ağlamıyor sanılabilirdi. Gözleri boş boş bakıyordu. Yüzü ifadesizdi. Bu durum bağıra bağıra ağlamasından çok daha tehlikeli görünüyordu. Bu sefer çok yavaşça onun koluna girdi ve usul usul dışarı çıkarttı.

Konu: Geri: ~Ruh ve Beden~ Perş. Mayıs 14, 2009 4:55 pm

Edward haberi almıştı...
İçi içini yiyordu... Hem Angelica için hemde May için çok üzülüyordu...
Önce May'i sakinleştirmeli Angelica'yı defnetmeli ve sonrada Melody'nin kanını içmeliydi... Hemen bağırıltıların olduğu yöne yöneldi ve Rose'un May'i sakinleştirmeye çalıştığını gördü... May'e yaklaştı ve ''hadi gidelim'' dedi...
Daha onun konuşmasına fırsat vermeden kucağına aldı ve '' Onunla ilgilen Rose'' dedi... Hızla eve koşarken '' intikamını alacağım aşkım'' dedi...

Devamı Cullen Malikanesinde...