Konu: Jeniffer Ellen Miller^^ Salı Şub. 02, 2010 4:21 pm
''Hayat bu kadar basit değil Jennifer. Zorluklar ve engeller her zaman karşına çıkacak. Hazırlıklı olmalısın! "
Büyükbabasının söylediği sözleri hayal meyal hatırlıyordu şimdi. Aslında gece uykudan uyanıp, rüyadan koptuğunda sözleri unutmamak için çaba göstermiş, uykuya yenik düşüp gözlerini kapadığında, aklında olan sözler kanatlanıp uçup gitmişti sanki. Ayrıca büyükbabasının neden rüyasına girdiğini de anlamıyordu. Rüyasına girmekle kalmamış, yaşadıklarını yansıtan bir dizi söz söylemişti ona. Yüzünün buruştuğunu hissederken, Reese’ in şen şakrak sesi eşliğinde düşüncelerinden sıyrıldı.
" Mektuplar var kızlar! "
Kimseden ona mektup gelmeyeceğini bildiği halde içine dolan heyecan ve mutluluk duygularının yüzüne yansıdığını biliyordu. Belki de Reese’ in kendine vereceği güzel haberler vardı. Onun tek tek isimleri söyleyip mektupları sahiplerine dağıtışını izledi. Son bir mektup kalınca tüm umutları kırılmıştı.
" Jennifer Eloise Parker’ a. "
Reese’ in yüzünde oluşan haylaz bir gülümseme Jennifer’ a da bulaşmış gibiydi. Ama tuhaf olan bi şey vardı. Ona kim mektup gönderebilirdi ki?Kalbinde bir isim yankılanıyordu şimdi: ‘Büyükbaba Peter’ Bir süre titreyen ellerindeki mektuba baktı. Ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Aklından sonu gelmeyecek bir sürü soru oluşmuştu. Galiba soruları yok etmek için mektubu açması gerekiyordu. Yavaş hareketlerle sanki elindeki kağıttan şey kırılacakmış gibi mektubu okumaya girişti. Mektup kalbinde yankılana ismidoğruluyordu. Bu yazıyı nerde görse tanırdı.
* Jenny... Benim küçük renkli şekerim. Beni tanımış olmanı ve hala beni seviyor olduğunu umut ediyorum geçmişten gelecek bu satırları yazarken. Senin özel bir çocuk olduğunu doğduğun andan itibaren anladığımı söylesem yanlış olmayacak sanırım. İtiraf etmek gerekirse benim renkli şekerimin yüzüne söylemek isterdim şimdi yazacaklarım ama ne yazık ki Hogwarts’a başlarken yanında olamayacağımı seneler önce biliyordum. Anne babanın neden öldüğünü merak ediyorsundur şimdi. Sadece şunu bilmeni isterim ki muggle anne bana seni korumak için öldüler. Neyse bu acıklı satırları daha fazla uzatmak istemiyorum. Zeki ve fazlasıyla cesur bir kızsın. Benim gibi Gryffindor’da olduğunu tahmin ediyorum. Geçmişten sana seslenen bu adamın söyleyeceği son birkaç şey var: Hayat bu kadar basit değil Jennifer. Zorluklar ve engeller her zaman karşına çıkacak. Hazırlıklı olmalısın. *
Jennifer, son kelimeleri okurken beynindeki hücreler teker teker uyuşuyordu sanki. Titreyen elleriyle mektubunu kapadı. Demek ki büyükbabası da bir büyücüydü. Kendisini nasıl da iyi tanıyordu. Jennifer’ ı o büyütmüştü. Şu anda sahip olduğu bütün meziyetlerini büyükbabasına borçluydu. Annesi ile babası o küçükken öldüğünden büyükbabası ona hem annelik hem babalık yapmıştı. Onu sevdiği kadar kimseyi sevmemişti ki o. Gözleri yaşlarla dolarken omzunda Reese’ in elini hissetti.
" Kötü bir haber mi? " " İyi mi kötü mü ayırt edemiyorum ki... " Karşısında duran sarışın ve anlayışlı kıza gülümsedi. Galiba yalnız kalıp düşünmeye ihtiyacı vardı. Yaşadıkları neydi? Kader mi? Şayet kaderse ne Jennifer’ ın böyle bir kaderi varsa; bu kötü ve acımasız bir kaderdi...
Salı Şub. 02, 2010 4:21 pm